
Ըստ Հայկ Հովիվյանի աշխատանքի ճիշտ բաժանման պարագայում շիանարարական աշխտանքների գինն ամենևին չի թանկանա: Ոլորտում միակ թանկացոմը չհիմնավորվածն գնային թռիչքն է, երբ առավոտյան արթնանում ու տեսնոմ ես, որ Ցեմենտը 50 տոկոսով թանկացել է, կամ այն ոչ շուկայում, որևէ գերիշխող մատակարար բարձրացնում է գները, թեև դրա համար նախապայմաններ կարծես թե չկան, ինչը արդեն շուկայական ընդունված հարաբերություններից դուրս է: Այստեղ է, որ պետությունը, կարգավորող իրեն վերապահված գործառույթը պետք է կիրառի և իր ձեռքում գտնվող գործիքների օգնությամբ հստակեցնի դաշտը:
Շինարարությունում գնագոյացման խնդրների կարգավորման ժամանակ պետք է ներդնել գոտիականության սկզբունքը: Սա կապված է շինարարությա արտադրության և իրականացվող շինարարության հեռավորության հետ` կվարցային ավազիմիայն տեղափոխման արժեքը Էջմիածնից Վանաձոր զգալիորեն թանկացնում է ծանր բետոնի ինքնարժեքը:
Շինարարական դաշտում գործող ստվերային աշխտանքային խմբերը ևս խնդիր են: Անհրաժեշտ է դրանց հարկային դաշտ բերել և հավասար պայմաններ ապահովել: Կարելի է առանձին մասնագիտությունների գծով լիցենզվորման գաղափարն առաջ քաշել: Հիմնախնդիր է երիտաարդ շինարար մենեջերների բացակայությունը: Ճարտարապետության ոլորտում ռերիտասարդների տաղանդավոր բանակ կա, հրաշաի դիզայներներ, սակայն ինժիներ-մենեջեր-աշխղեկ հատվածոմ շինարարությունը ետ է մնում և սա կարող է ապագայում բարձրակարգ շնարարության իրականացման պատճառ դառնալ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий